این واقعیتی است که ممکن است از آن آگاه باشید یا نباشید- در این برهه از زمان، یک عکس دیجیتال به تعدادی از مراحل ویرایش اساسی نیاز دارد تا به عکسی زیبا تبدیل شود که شما در نظر داشتید. فهرست ویرایش بنیادی که در این مقاله مورد بحث قرار گرفته است، شامل مهم ترین مراحل در عکاسی دیجیتال است.
اجازه دهید با گفتن این جمله شروع کنم، “یک هشدار در مورد بیانیه بالا وجود دارد…
“اگر هنوز در “عصر حجر” دیجیتال هستید و فقط در … فرمت JPEG- خوب در اینجا کار کمی می توانم برای شما انجام دهم.
با تیراندازی . JPEG، شما به دوربین اجازه می دهید تصمیم بگیرد که پردازش تصویر شما چقدر عالی باشد. بله… هنگامی که یک دوربین دیجیتال یک . فایل تصویری JPEG، در حال “پردازش” فایل داخل دوربین است.
بدون شک اصطلاح “پس پردازش” را شنیده اید؟
با یک . JPEG، حدس می زنم می توانید آن را “پیش پردازش” بنامید.
باشه! من اعتراف می کنم که شما می توانید روی دوربین خود “انتخاب هایی” انجام دهید تا نحوه ضبط صحنه توسط دوربین را منحرف کنید.
“بله”، می دانم که پس از دانلود فایل از دوربین، همچنان می توانید تصویر را در پس پردازش تغییر دهید.
با این حال، شما با یک نسخه اصلی آلوده شروع می کنید- (آلوده؟ آیا این کلمه زننده در این شرایط است؟) تعصب دوربین از قبل در فایل تصویر شما قفل شده است.
چرا تصویری را روی بوم نقاشی کنیم که قبلا روی آن رنگ پاشیده شده است؟ (این یک استعاره برای شما یادگیرندگان بصری است.)
چرا با یک بوم تمیز شروع نمی کنید؟
این نکته مهمی است که باید درک شود. تنظیمات دوربین، برای ایجاد یک . فایل تصویری JPEG، هیچ سیستم واقعا قابل اندازه گیری برای عکاس ندارد تا آنچه را که برای خروجی تصویر خود اتفاق می افتد کنترل کند. نرم افزار دوربین در حال تصاحب است. این تنظیمات ممکن است شامل عباراتی مانند: استاندارد، خنثی، زنده، وفادار، منظره، پرتره یا تک رنگ باشد.
من نمی گویم که شما هرگز نباید به یک شلیک کنید. تصویر JPEG یا از این تنظیمات استفاده کنید. (اگرچه من شخصا هرگز از این تنظیمات استفاده نمی کنم. من آنها را تا حد امکان خنثی می گذارم.)
من همیشه شلیک می کنم. تصاویر JPEG ضربه بزنید؛ در دنیای عکاسی جایی برای آنها وجود دارد. من آنها را برای لحظاتی که به سرعت به یک تصویر نیاز دارم عکس می گیرم: برای ارسال نمونه به مشتری یا آپلود در رسانه های اجتماعی.
اما کار مهم من… همه اینها از فرمت فایل خام می آید.
من دوربینم را طوری تنظیم کردم که هم خام و هم عکسبرداری کند. Jpeg.
چرا کار مهم من همیشه از فرمت فایل خام می آید؟ زیرا فرمت فایل خام یک بوم تمیز است. این یک منفی دیجیتال است. دوربین یک تصویر خنثی با قدرت ضبط کامل در دسترس ایجاد کرد، و اکنون (شبیه به فیلم- که در آن یک تکنسین چاپ رنگ باید انرژی بصری را از یک قطعه فیلم بکشد)، شما باید زیبایی صحنه اصلی را به فایل تصویر خود بازگردانید.
چرا دوربین ها هنوز دارای . گزینه JPEG؟ هنوز هم فرمت فایل انتخابی برای بسیاری از برنامه ها است. آزمایشگاه های عکس از این فرمت استفاده می کنند. اینترنت در درجه اول برای استفاده از . فرمت JPEG.
نکته مهم: در قالب فایل خام شلیک و پس از پردازش کنید و سپس به تبدیل کنید. JPEG برای توزیع. دوربین خود را طوری تنظیم کنید که خام و . JPEG به طور همزمان اگر چرخش سریع یک عامل باشد. دوربین خود را فقط در صورت تلاش برای صرفه جویی در فضای کارت حافظه روی فرمت فایل خام تنظیم کنید.
14 مرحله اولیه پس از پردازش وجود دارد که تقریبا هر فایل خام باید دریافت کند و 2 مرحله “نیمه اختیاری”.
من معتقدم 2 مرحله “نیمه اختیاری” نیز اجباری است. با این حال، این ترجیح شخصی من است، و آن 2 مرحله در “گردش کار” من گنجانده شده است، یا آنچه من آن را “فهرست ویرایش های اساسی” می نامم..
من در مورد شما نمی دانم – اما این کلمه “گردش کار” همیشه برای من ترسناک بوده است. یا شاید ترسناک کلمه درستی نیست؟ بیشتری? من از روزهای فیلم آمدم که ایده گردش کار هنوز ایجاد نشده بود.
پیش از این، ما بیشتر به این ایده گردش کار در پس پردازش می پردازیم. (زیرا همانطور که مشخص است، گردش کار بسیار مهم است.) می خواهم چند گزیده را با شما به اشتراک بگذارم.
یکی از نیکون و دیگری از کانن است.
نیکون: “فرمت های منحصر به فرد RAW (NEF/NRW) نیکون به شما امکان می دهد تجربه کامل ایجاد تصویر نیکون را داشته باشید، در حالی که به طور کامل از سطح بالای کیفیت تصویر تولید شده توسط دوربین های نیکون و لنزهای NIKKOR بهره می برید.”
کانن: “اگر فایل های تصاویر RAW خود را به عنوان نگاتیو دیجیتال در نظر بگیرید، مانند نگاتیوهای سنتی، آنها باید پردازش شوند تا رنگ ها و تن های واقعی خود را نشان دهند.”
بینگو! (این دو نقل قول بالا برای مخالفان آنجا بود.)
این مقاله قرار نیست شگفتی های قالب خام را (بیش از آنچه قبلا داشته است) بپردازد.
اگر تا اینجا خوانده اید – دو چیز وجود دارد که امیدوارم واقعا درک کنید. (به زودی، مهم ترین مراحل عکاسی دیجیتال را کشف خواهید کرد!)
- شما باید از فرمت فایل خام برای حداکثر کیفیت و کنترل محصول عکاسی خود (تصاویر) عکس بگیرید.
- همه فایل های تصویری با فرمت خام به حداقل 14 مرحله پس از پردازش نیاز دارند تا حداکثر پتانسیل خود را آشکار کنند.
بله! متوجه شدید!
بیایید در مورد 14 مرحله پس از پردازش صحبت کنیم. (من قصد دارم 2 مرحله اختیاری را به دلیل طول مقاله کنار بگذارم.)
من آنها را «فهرست ویرایش های اساسی» می نامم.
داستانی در پشت نوشته های من در مورد فهرست ویرایش های اساسی من وجود دارد.
این موضوع زمانی به ذهنم خطور کرد که گفتگویی را به یاد آوردم که چند ماه پیش با یک عکاس جدیدتر داشتم.
او حدود 3 سال بود که به عکاسی دیجیتال علاقه داشت.
او در مورد ناامیدی خود از عکاسی به من می گفت.
او گفت که راهنماهای مربوط به ترکیب بندی، نوردهی، ISO، لنزها را مطالعه کرده است، اما عکس های او هنوز مانند عکس های دیگری که در فلیکر و 500 پیکسل دیده است، جرقه نمی زند.
از او پرسیدم: “چه نوع تدوینی انجام می دهی؟”
پاسخ او مرا مبهوت کرد.
او گفت: “اوه. من آن کار ویرایش را انجام نمی دهم. من یک خالص گرا هستم. من دوست دارم از مناظر عکاسی کنم و زیبایی طبیعت را همانطور که به من ارائه شده است ثبت کنم. من نور را دوست دارم…”
حتما نگاه عجیبی در صورتم داشتم زیرا او از من پرسید: «چی؟!»
از او پرسیدم: “فکر می کنی ویرایش چیست؟”
او کمی خشمگین شد.
“مثل این است که رنگ را تغییر دهید، یا بافت اضافه کنید، یا چیزی را که دوست ندارید حذف کنید… یا چیزی را در آن قرار دهید که آنجا نبود-“
“وای!” گفتم. “به چشمان من نگاه کن. تقریبا غیرممکن است که یک عکس عالی در عکاسی دیجیتال بدون انجام برخی ویرایش های اساسی یا آنچه مردم از آن به عنوان پس پردازش یاد می کنند، داشته باشید.”
او پاسخ داد: “این چیزی نیست که عموی من می گوید، و او یک عکاس حرفه ای بازنشسته است.”
“او است؟ آیا او اکنون عکس های دیجیتالی می گیرد؟”
“نه. پس از بازنشستگی، ماهیگیری را آغاز کرد.»
(مردم، توصیه عکاسی را از کسی که حداقل در 3 تا 5 سال گذشته در این صنعت فعال نبوده است، نگیرید. صنعت به این سرعت در حال تغییر است.)
من معتقدم که در ویرایش اساسی سه هدف وجود دارد.
- ویرایش های اساسی باید مفهوم اصلی شما را همانطور که در دوربین طراحی شده است بگیرند و آنها را در قلمرو دیجیتال زنده کنند. ویرایش اساسی، عمق، رنگ، اشباع و کنتراست و غیره را به چیزی نزدیک تر به دید اصلی شما هنگام ضربه زدن به دکمه آزاد کردن شاتر دوربین باز می کند.
- ویرایش های اساسی باید فایل شما را تا حد امکان “قابل چاپ” کنند. اگر به یک چاپگر عکس بروید و از فایل دیجیتال اصلی خود چاپ کنید، همانطور که از دوربین (فرمت خام) بیرون آمده است، به احتمال زیاد چاپ خیلی خوب به نظر نمی رسد. ویرایش های اساسی فایل شما را به شکل می گیرند تا بهترین چاپ عکاسی ممکن را دریافت کنید.
- برای تنظیم دقیق ترکیب شما باید از ویرایش های اساسی استفاده شود.
نتیجه نهایی چیست؟ ویرایش بنیادی (یا پس پردازش اگر آن زبان را ترجیح می دهید)، در مورد تغییرات بزرگ نیست. این در مورد تغییرات ظریفی است که فایل تصویر شما را به آنچه در ابتدا در نظر داشتید قالب می دهد.
در اینجا یک مثال آورده شده است-
تصویر سمت چپ فایل خامی است که از دوربین Canon 6D بیرون آمده است. تصویر سمت راست آخرین عکس من است، همانطور که از قبل آن را تجسم کردم، زمانی که شاتر را می زدم، و پس از انجام لیست ویرایش های اساسی.
همانطور که می بینید، مضمون اصلی عکس ثابت مانده است.
منطقی به نظر می رسد، در این مرحله، ذکر چند نمونه از آنچه ویرایش بنیادی نیست- (به نظر من به هر حال)
- اچ دی آر (HDR) نیست
- به سیاه و سفید (یا هر تن تک رنگ) تبدیل نمی شود
- کنتراست بالایی ندارد
- این رنگ فوق العاده اشباع نشده است
- رنگ بی صدا نیست
- این رنگ انتخابی نیست
- این تکسچرها را اضافه نمی کند
- هیچ فیلتر یا برنامه بد بو را اعمال نمی کند
این در مورد بازگرداندن فایل خام به یک عکس دیجیتالی است که بیشتر شبیه چیزی است که چشمان شما دیده و حافظه شما به یاد می آورد.
حالا بیایید به گردش کار برگردیم.
داشتن یک لیست ویرایش اساسی واقعا نیاز به یک “گردش کار” دارد تا نتایج قابل پیش بینی داشته باشد.
اگر شما یک حرفه ای مشتاق هستید، یا فقط تمایل به ایجاد بهترین تصاویر ممکن را دارید که قادر به انجام آن هستید، پس باید گردش کار پس از پردازش را جدی بگیرید.
تکمیل یک لیست ویرایش اساسی در یک الگوی تثبیت شده، نتایج قابل پیش بینی ایجاد می کند.
چه اتفاقی می افتد اگر مراحل اساسی پس از پردازش را به شیوه ای اراده و ناخواسته اعمال کنید؟
- می توانید سر و صدا را افزایش دهید
- شما می توانید ویرایش های مخربی ایجاد کنید که نمی توان آنها را معکوس کرد
- می توانید نکات برجسته خود را منفجر کنید
- می توانید رنگ های سیاه خود را به حباب های جوهری یا گل مایل به خاکستری تبدیل کنید
- می توانید رنگ خود را دور بیندازید
- شما می توانید بیش از حد شارپ کنید و مصنوعات زشت ایجاد کنید
- غیره.
بیایید نگاهی به موارد موجود در لیست ویرایش های اساسی بیندازیم:
- باز کردن تصویر (چگونه تصویر را باز می کنید می تواند اهمیت داشته باشد)
- محصول
- کاهش نویز
- تنظیم نوردهی جهانی
- بریدن روی انتهای سایه – نقطه سیاه
- بریدن روی انتهای هایلایت – نقطه سفید
- دمای رنگ
- رنگ رنگ
- وضوح
- سرزندگی
- اشباع
- ای فکس Efex – Vignette (اختیاری)
- ای فکس Efex – DeHaze (اختیاری)
- تنظیمات نوردهی موضعی با Adjustment Brush
- شارپ کردن موضعی با Adjustment Brush
- شارپ کردن جهانی (همیشه- آخرین)
با این حال، اجازه دهید نکات برجسته ای را به شما ارائه دهم.
باز کردن تصویر می تواند تأثیر قابل توجهی بر نحوه کار روی فایل داشته باشد. همچنین می تواند بر نحوه یافتن تصویر در تاریخ بعدی تأثیر بگذارد. بسته به برنامه ای که استفاده می کنید، می تواند بر تصاویری که “بعد” از یک تصویر خاص باز می کنید تأثیر بگذارد. یک عبارت کلیدی در اینجا گردش کار است. الگویی برای اینکه چگونه می خواهید تصاویر خود را باز کنید، ایجاد کنید. هر بار همان مراحل را انجام دهید. این مراحل ممکن است بسته به نرم افزار ویرایشی که استفاده می کنید متفاوت باشد. مراحل فتوشاپ مانند لایت روم یا Adobe Elements نخواهد بود.
برش به شیوه ای غیر مخرب، این بدان معناست که در پنجره خام دوربین ACR یا مستقیما در لایت روم است.
کاهش نویز را در اوایل لیست ویرایش های اساسی انجام دهید. من این کار را بلافاصله پس از برش انجام می دهم. دلیل این امر این است که فرآیند کاهش نویز ممکن است بر برخی از مراحل دیگر تأثیر بگذارد. سیاست کاهش نویز من این است که سعی کنم آن را خارج از فتوشاپ یا عناصر (در پنجره پردازش خام دوربین ACR) انجام دهم.
از یک دست بسیار سبک در هر تنظیم نوردهی جهانی استفاده کنید. اگر می خواهید در پس پردازش به یک حرفه ای واقعی تبدیل شوید، باید بر Adjustment Brush مسلط شوید. استفاده حرفه ای از براش Adjustment به شما کمک می کند تا تغییرات جهانی گسترده ای را در تصاویر خود که مشخصه عکاسی آماتور هستند، حذف کنید.
بریدن اصطلاحی است که Adobe برای نشان دادن جزئیات تصویر از دست رفته استفاده کرد. برای درک کلیپ، باید دانش کاری هیستوگرام داشته باشید. همچنین به شما کمک می کند تا در مورد سیستم منطقه مطالعه کنید. بریدن در انتهای سایه به این معنی است که شما جزئیات را در نواحی سیاه خود گم کرده اید. اگر به عکس های خود نگاه کنید، نواحی سیاه عمیق مانند حباب های سیاه (بدون جزئیات) به نظر می رسند. احتمالا سایه ها را بریده اید. در انتهای عقب بریدن هایلایت قرار دارد. اگر نواحی برجسته شما مانند حباب های سفید به نظر می رسند (بدون جزئیات قابل مشاهده)، به این معنی است که احتمالا هایلایت ها را برش می دهید.
بریدن مشکلی است که من همیشه با عکس ها در اینترنت می بینم.
بسیاری از شما عکاسان دیجیتال احتمالا دین کالینز را به یاد نمی آورید. دین یکی از مربی اصلی مربی عکاسی بود. او استاد واقعی رسانه عکاسی بود.
من سالها پیش در یکی از کارگاه های او شرکت کردم.
در آنجا بود که برای اولین بار واقعا یاد گرفتم که در یک عکس “سفید” وجود دارد و سپس “سفید” وجود دارد. درک “سفید” بسیار متفاوت است. هنگامی که عروس لباس سفید می پوشد، لباس باید “سفید” به نظر برسد اما “سفید” نباشد.
متوجه می شوید که من چه می گویم؟
لباس سفید باید بافت و لحن داشته باشد. اگر “سفید” به نظر می رسد (اگر یک حباب سفید باشد)، هایلایت های شما بریده می شوند.
عکس آن در مورد سایه ها صادق است. یک گربه سیاه روی روسری ابریشمی مشکی باید “سیاه” به نظر برسد نه “سیاه”. باید تغییرات تونال در سایه ها وجود داشته باشد. این تغییرات تونال باید شامل بافت و جزئیات باشد. اگر نمی توانید آن را در عکس خود ببینید، برش سایه دارید.
من قصد ندارم عمیقا به هیستوگرام و مفهوم محدوده تونال بپردازم. با این حال، ممکن است به شما کمک کند تا این را بدانید…
عدد 255 در هیستوگرام “سفید” است. هر عددی از 254 تا تقریبا 230 جایی در مقیاس “سفید” (با لحن و بافت) است.
عدد 0 در هیستوگرام “BLACK” است. هر عددی از 1 تا تقریبا 30 جایی در مقیاس “سیاه” (با لحن و بافت) است.
عکس عروس شما را “سفید” نشان می دهد (با بافت و جزئیات)، هیچ بریده ای وجود ندارد.
دمای رنگ و رنگ نشان دهنده غرب وحشی پس پردازش است. چرا? همه ما رنگ ها را متفاوت می بینیم. اما، (و این یک “اما” بزرگ است)، اگر شما در حال ایجاد عکس برای یک مشتری هستید، کسی که قرار نیست دنیا را از طریق کره چشم شما ببیند، انتظار رنگ دقیق بسیار اجباری است. این یک گام بزرگ “گردش کار” است. مدیریت رنگ دقیق. سیستمی برای تنظیم رنگ ایجاد کنید و برای نتایج قابل پیش بینی به آن پایبند باشید.
وضوح دوست شماست. عاقلانه از آن استفاده کنید. وضوح به عکس شما کمک می کند تا بدون اضافه کردن نویز به عکس شما احساس وضوح بدهد. با این حال، احتیاط کنید – با تنظیمات Clarity زیاد پیش نروید.
جنب و جوش و اشباع بیشترین سوء استفاده از ویرایش های اساسی خارج از تیز کردن هستند. اگر دقیقا برای خودتان تیراندازی می کنید، پس بر این پسران بد سلطنت آزاد دارید. با این حال، اگر تکالیفی را بر عهده می گیرید، یا می خواهید در آن جهت حرکت کنید، باید یاد بگیرید که چگونه این دو ویرایش اساسی را “دقیق” تنظیم کنید.
برای انجام این کار، باید بتوانید هیستوگرام را به طور دقیق بخوانید و درک کنید. همچنین باید مهارت ارزیابی «آنچه برای هیستوگرام اتفاق می افتد» را در حین ایجاد تغییرات در فهرست ویرایش های اساسی خود توسعه دهید.
این مهم است.
شما باید یاد بگیرید که چگونه یک هیستوگرام را بخوانید و مهارت قضاوت در مورد چگونگی تغییر هیستوگرام را در حین انجام ویرایش های اساسی توسعه دهید.
Vignette، DeHaze و Adjustment Brush به تغییر ترکیب در پس پردازش کمک می کنند. من فقط قصد دارم در اینجا در این مقاله در مورد Adjustment Brush بحث کنم.
به نظر من، Adjustment Brush قدرتمندترین ابزار Adobe در پس پردازش است.
فرقی نمی کند که از Lightroom، Photoshop یا Elements (معروف به Smart Brush در Elements استفاده می کنید) استفاده می کنید. این ابزار به شما امکان می دهد ترکیب بندی و خلق و خوی یک عکس را به طور کامل تغییر دهید. اگر نمی دانید چگونه از این ابزار استفاده کنید، آن را یاد بگیرید. من به طور گسترده در مورد آن نوشته ام.
در نهایت، ما تراش جهانی را داریم. این مرحله همیشه آخرین مرحله در گردش کار من است و معتقدم باید در شما نیز باشد. اگر با تنظیمات Clarity و با شارپ کردن موضعی با استفاده از Adjustment Brush کار خوبی انجام داده اید، احتمالا به سختی مجبور خواهید بود از این تنظیمات استفاده کنید. این یک مزیت بزرگ برای شما است، زیرا بسیاری از عکاسان از این محیط سوء استفاده می کنند و مصنوعات واضحی را در تصاویر خود ایجاد می کنند.
ویرایش اساسی مناسب، با گردش کار ثابت، تلاش های شما را بالاتر از رقبای خود قرار می دهد!
